Eigen plan 🕵🏼♂️
Omdat ik veel tijd vrij houd om nieuwe dingen te ontdekken, krijg ik regelmatig de vraag: “Moet je niet werken dan?”
Eerst verdedigde ik mezelf met: “Lezingen geven is niet makkelijk. Je hebt een groep mensen voor je neus. Met verwachtingen. En het is echt wel pieken hoor. En ik doe ook nog opdrachten. En omdat ik schrijf, houd ik bewust tijd vrij..”
Je begrijpt het al. Dat werkte voor geen meter.
Dus nu zeg ik: “Nee, dat is niet nodig.” Wat zorgt voor rare gezichten, maar wat gelukkig wel vaak een einde maakt aan het gesprek.
Later begreep ik, of je nu Minister President bent, beleidsmedewerker of ondernemer: de buitenwereld ziet alleen de buitenkant. Geen enkele uitleg verandert daar iets aan.
De vraag is in hoeverre je je laat leiden door die beeldvorming van de buitenwereld?
Toen ik vanochtend met de hond op het strand rende (want ik hoefde niet te werken), herinnerde ik me een verhaal over een jonge zeemeeuw.
In het verhaal raakt de jonge zeemeeuw gefascineerd door de oneindige mogelijkheden van het vliegen. Hoog, laag, snel, langzaam. De verschillende luchtstromen die je kunt benutten. Hij wil alles leren en ontdekken.
De rest van de zeemeeuwen vindt zijn obsessie onzin. Waarom beter leren vliegen? Je hoeft alleen het stuk van de kant naar de vissersboten te overbruggen. En zijn vader herinnert hem er aan dat hij zijn tijd verdoet met zijn doelloze gevlieg. “Vergeet niet dat het doel van vliegen enkel is om te eten!”
En ook al maakt de jonge zeemeeuw zich niet populair bij de rest van de school, dit is wat hij wil doen. Vliegen. Ontdekken. Experimenteren!
Uiteindelijk wordt hij verbannen uit de groep, maar vliegt hij vrolijk verder. Tot ze hem op een dag in de verte de meeste bijzondere duikvluchten zien maken. Waarmee hij dieper komt dan welke andere zeemeeuw ooit. En zo de beste vissen voor het uitzoeken heeft.
De vraag is in hoeverre je je laat leiden door de beeldvorming van de buitenwereld.
Het is een van de redenen waarom ik een periode geen nieuwsbrieven schreef. Ik dacht na over wat ik de komende periode wil doen. En in het bijzonder over de 80 experimenten (rond de wereld) waar ik ooit aan ben begonnen.
Want wat vindt de buitenwereld als ik die experimenten weer oppak? En mijn zelfverzonnen regels aanpas? En de experimenten nu bij organisaties in Nederland doe? In plaats van in het buitenland in ruil voor eten en onderdak?
De conclusie was uiteindelijk simpel: het maakt niet uit.
Ik wil experimenteren. En er zijn 2 organisaties die willen starten. Dus we gaan aan de slag. Met experiment 35 en 36.
Of dat geen werken is, vraag je je af?
Misschien moet ik inderdaad mijn antwoord gaan aanpassen. Maar dat zien we dan wel weer.
Voor nu, tot volgende week,
Kevin
♥️ Mijn Favoriete Dingen
📕 Boek: Jonathan Livingston Seagull van Richard Bach
Het boek over de zeemeeuw is Jonathan Livingston Seagull van Richard Bach. Het was een megabestseller in de jaren ‘70. Het is een tikkie spiritueel, dus zeker niet voor iedereen. Maar het gaat over de spanning waar we allemaal mee te maken hebben: Ga je mee met de rest? En zo ja, tot hoe ver? Of trek je een ander plan? Volg je je nieuwsgierigheid? En zo ja, wanneer? En neem je daar anderen in mee? Of juist niet?
🎤 Podcast: How I Write van David Perell
Schrijver van de ‘De leukste nieuwsbrief over marketing(psychologie)’ Christ Coolen, tipte deze podcast. En sindsdien binge ik de afleveringen over de verhalen achter deze bekende schrijvers. Grappig genoeg is mijn favoriete aflevering die met ‘The Cultural Tutor’. Iemand die ik juist niet kende. Het feitje dat hij niets leest wat recenter is dan 50 jaar, maakte me nieuwsgierig. Want hij trekt zijn eigen plan. En hij stelt niet teleur.
✍🏼 Quote van de week
Ik kwam bij het boek over de jonge zeemeeuw, omdat de schrijver Richard Bach, een van mijn favoriete quotes heeft:
You teach best what you most need to learn
Toen dacht ik, laat ik dan ook maar eens een boek van hem lezen…
Deze post verscheen op 14/02/24 als nieuwsbrief. Wil je deze nieuwsbrief elke week in je inbox ontvangen? Meld je aan!
⬇️⬇️⬇️