Kunst 🖼
Daar zit ik dan. Op een bankje. Voor een gigantisch schilderij met daarop een cruciale scene uit het Leidens Ontzet:
Het is 1574. Leiden is omsingeld door de Spanjaarden. De pest giert door de stad. En voedsel is minder dan schaars. In een hopeloos lijkende situatie smeken de inwoners bij Burgemeester Pieter van der Werff om overgave van de stad. Waarop ‘Held Pieter’, met zijn zwaard gericht op zijn eigen borst, zegt: “Als jullie honger hebben, begin dan maar met mijn arm!”
Het is een indrukwekkend verhaal. En de reden waarom de Leidenaren volharden in hun verzet. Over of het verhaal ook werkelijk is gebeurd, verschillen de meningen. Maar mythe of niet, het is voor Mattheus Ignatius de Bree reden genoeg om in in 1816 dit doek van vier bij zes meter te schilderen.
Hoe hebben ze dit ooit op de tweede verdieping van dit museum gekregen? is een van de vele vragen die door mijn hoofd dwaalt, na een kwartier op dat bankje. En ik mag het niet googelen. Ik zit hier namelijk voor een experiment.
Jennifer Roberts is docent kunstgeschiedenis aan Harvard. Ze geeft haar studenten ieder jaar een bijzonde opdracht: kies een schilderij en kijk er drie uur naar. Zonder telefoon, uiteraard. En het klinkt wellicht als een marteling. Het maakte me nieuwsgierig. En daarom zat ik op dat bankje.
Eerlijk, het waren drie lange uren. Na twintig minuten schrijf ik in mijn notitieboekje: “Volhouden, ik ben op 1/3e van 1/3e…” Later noteer ik: “De tijd gaat vanzelf voorbij…” en: “Misschien had ik bij de lunch wijn moeten drinken in plaats van koffie...”
Flauw, want er zit een interessant idee achter het experiment van Roberts, namelijk dat kijken iets anders is dan zien. Dat wanneer je ergens de tijd voor neemt, je perceptie verandert. En dat je door op een andere manier te kijken, anders gaat zien. En ze heeft een punt.
Het valt me op hoe kort we stilstaan bij iets. Of zitten, eigenlijk. Niemand houdt het langer dan een paar minuten naast me uit.
Als ik zelf weer buiten sta, ben ik opgelucht. Het zit erop. Als mijn vriendin later vraagt hoe het was, is het woord dat in me opkomt: ‘onderweldigend’.
Maar in de dagen na dit experiment houdt het me bezig. Wat me het meest opvalt, is dat ik de vragen die in me opkwamen, nog nooit zo lang, gewoon als vragen heb laten bestaan. Zonder snelle toegang tot een antwoord, volstond de vraag. En verdween soms zelfs de behoefte aan een antwoord.
Dat riep weer andere vragen op. Ben ik te snel in mijn oordeel? Waarom moet een experiment als dit, überhaupt iets opleveren? Het liefst nog voordat ik iets doe. En anders wel tijdens, of direct daarna.
Begrijp me goed, ik ga hier echt niet vertellen dat dit experiment me heeft verlicht. Maar het was een interessante ervaring. Gewoon om te hebben gedaan. En dat is genoeg.
Maar waar ik de meeste vragen kon loslaten, houdt eentje me al weken in zijn greep: Als die burgemeester niet zo’n heldhaftig standpunt had ingenomen, hadden we dan nu allemaal Spaans gesproken met een Leidse ‘R’?
Tot volgende week,
Kevin
♥️ Mijn Favoriete Dingen
📕 Boek: Four Thousand Weeks van Oliver Burkeman
Ik las voor het eerst over het ‘schilderij-kijk-experiment’ in Four Thousand Weeks van Oliver Burkeman. Mijn favoriete boek van 2022. Dus voor het gemak las ik het afgelopen week nog een keer. Mijn eerdere samenvatting (en boekentips van 2022) vind je hier. En het is grappig hoeveel andere dingen je uit hetzelfde boek haalt als je het twee jaar later opnieuw leest.
📵 Experiment: 21 Dagen Minder Schermtijd
Het was sowieso de week van het ‘opnieuw’ doen. Want toen ik mijn vriendin subtiel aansprak op haar schermtijd, bleek ik meer tijd op dat glazen ding te hebben verkwanseld dan zij. Oeps. Dus ik heb gelijk mijn ‘21 dagen minder schermtijd’ experiment opgestart. Geen telefoon in het eerste en laatste uur van je dag. Niet tijdens het eten. Ook niet als je alleen eet. En geen telefoon op het toilet. Ja exact. Succes. Ps; voor mij was het geen experiment meer, want ik weet al wat het doet.
✍🏼 Quote van de week
Een van mijn beste vrienden werd afgelopen maandag 50. Hij kreeg een t-shirt met de fenomenale tekst:
It’s weird being the same age as old people..
😂
Deze post verscheen op 29/02/24 als nieuwsbrief. Wil je deze nieuwsbrief elke week in je inbox ontvangen? Meld je aan!
⬇️⬇️⬇️