Wat als je morgen maar twee uur mag werken?

Over keuzes maken, nee zeggen, waarom prioriteit enkelvoud is, en waarom druk zijn een vorm is van lui zijn.

“You cannot overestimate the unimportance of practically everything.” ― John C. Maxwell

Elke dag krijg je stapels informatie, prikkels en verzoeken te verwerken. Wanneer je duidelijk hebt voor jezelf wat het kaf en wat het koren is, is dit briljant. De mogelijkheden om impact te hebben en het verschil te maken zijn gigantisch. Veel vaker lukt dit niet, of onvoldoende, en sta je voor een uitdaging.

Hoge werkdruk, keuzestress, druk zijn zonder echt iets gedaan te krijgen. Kortom, duizend kanten op rennen zonder echt verder te komen.

Hoe harder je werkt, hoe drukker je het krijgt
Wanneer we het druk hebben, is een reactie om meer te gaan doen en harder te gaan werken. Hoewel dit even prijzenswaardig is als dat het logisch lijkt, is het tegenovergestelde waar: hoe harder je werkt, hoe drukker je het krijgt. Voorbeeld: voor elke e-mail die je verstuurd, krijg je 1,6 e-mail terug.

De oplossing is dus niet zoveel mogelijk doen in zo weinig mogelijk tijd. De oplossing is minder dingen, beter te doen.

Mijn stelling: Druk zijn, is makkelijk.
Je kunt namelijk van alles verzinnen. Van je apps op je smartphone rangschikken tot een beleidsplan controleren op grammatica. Druk zijn, is niet zo moeilijk. Het lastige is je energie, aandacht en tijd focussen op de dingen die echt het verschil maken.

Ontdekken wat essentieel is en wat niet
Afvragen waarom je iets doet. Prioriteiten bepalen. Complexe dingen eenvoudig maken. Aannames en hypothese testen. Meer doen van wat wel werkt. Elimineren wat geen waarde toevoegt. Automatiseren en delegeren waar mogelijk.

Hoe vaak ben je daar bewust mee bezig? De kans is groot dat het veel te weinig is. En hoe komt dat? Geen tijd? Te druk? Het minste wat je kunt doen is jezelf vijf minuten geven en de volgende vraag te beantwoorden:

Stel, je mag morgen - om wat voor reden dan ook - maar 2 uur werken in plaats van 8, wat zou je doen? En misschien nog belangrijker, wat niet?