Je werkt elke dag met veel mensen samen.

Dan is het belangrijk je te onderscheiden. Jezelf onmisbaar te maken. Dat klinkt als een mooi doel. Onvervangbaar zijn. Jezelf verzekeren van werk. Voor nu, morgen en volgend jaar. Toch heb ik de laatste maanden in vaste dienst precies het tegenovergestelde gedaan.

En zo deed ik mijn fulltime baan in 10 uur per week.

Elke klus, taak en project start je met een uitgangspunt. Toen ik net startte met werken was dit ‘Hoe kan ik deze klus tot een goed einde brengen?’. Daar kwam later ‘En hoe kan ik dit borgen?’ bij. Dit ging prima. Projecten werden afgerond en het werk werd gedaan. Het laatste jaar heb ik hier een derde - essentieel - stukje aan toegevoegd:

Hoe kan ik deze klus tot een goed einde brengen, en het borgen, zodat ik mezelf voor de toekomst overbodig maak?

Hoe zorg ik dat ik zelf zo min mogelijk nodig ben? Kan ik anderen betrekken bij wat ik doe? Routinematige werkzaamheden automatiseren. Administratie en registratie delegeren. En overbodige handelingen schrappen. Waarom? Omdat ik geloof ik dat er altijd genoeg werk zal zijn. Voor iedereen.

Een andere mindset
Dit vraagt, zoals je begrijpt, een andere mindset. Onmisbaar zijn geeft een gevoel van macht. Je bent nodig. Zonder jou kan het niet doorgaan. Dat geeft voldoening. Dat herken je vast. Dus houden we zo veel mogelijk werk bij ons.

Het volgende herken je vast ook: samen succes hebben, is leuker dan alleen.

Loslaten, delen en delegeren zijn lastige dingen. Iemand anders krijgt nu jouw credits. Een ander doet het op een andere manier. En die manier is zeker niet beter dan die van jou. En delen, betekent dat jij straks niet meer de enige bent die dit trucje kent.

Eng, spannend en onwennig. Ik snap het.

Een andere manier van samenwerken

Vroeger gold: Kennis is macht. Iedereen weet dat inmiddels geldt: Kennis delen is macht. Ondanks dat iedereen het weet, werken we vaak nog volgens de oude standaard.

Ons werk is sterk afhankelijk van kennis en informatie. Eigenlijk zijn kennis en informatie ons werk. Het lastige is, dat dit vaak niet tastbaar is. En hoe bezit je iets wat niet tastbaar is, maar wel van jou? Daarom verzinnen we allerlei manieren om het idee te hebben eigenaar te zijn en te blijven.

Tell me, and I forget..
Show me, and I may not remember..
Involve me, and I understand..

Mijn ervaring is dat mensen het prettig vinden als je deelt wat je weet. Hier wordt zelden misbruik van gemaakt. En ze waarderen je des te meer.

Wanneer je informatie beschikbaar en toegankelijk maakt voor anderen, kan iedereen elkaars ideeën aanvullen, bijsturen en versterken. Ideeën leiden tot nieuwe ideeën. Out of the box denken? Dat doe je samen. Geen informatie verborgen houden in inboxen en afgesloten mappen op een harde schijf. Open en transparant communiceren. Dit hangt voor een groot deel samen met dat ik sinds mei 2013 niet meer aan e-mail doe.

Het heeft ook geen zin in je eentje achter je computer briljant te zitten zijn. Als je niet deelt, gebeurt er niets.

Het scheelt je uren ‘poortwachtertje spelen’ en continu bezig zijn met wie welke informatie al heeft, nog moet krijgen en mag hebben.

Een andere manier van leidinggeven

Het grappige is dat dit niet als voorwaarde een andere manier van leidinggeven vraagt. Sterker nog. Het zorgt juist voor een nieuwe manier van leidinggeven. Of eigenlijk leiderschap. Doordat mensen zich veel meer betrokken voelen bij wat jij doet, wordt het jullie werk. Jullie projecten. Jullie resultaten. Het zorgt voor een groter zelfsturend vermogen binnen de groep.

Waar vroeger degene met de meeste kennis, informatie en ervaring de leider was, wordt de groep nu de leider.

Uiteraard kun je iemand aanwijzen die zich richt op het proces, maar het is niet meer van één iemand afhankelijk. We helpen elkaar verder. We zorgen samen voor het succes.

Van 40 naar 10 uur

Wanneer we minder krampachtig aan onze kennis en informatie zouden vasthouden. Als we durven loslaten, delen en delegeren, kan dit mooie dingen tot gevolg hebben. Daar ben ik van overtuigd. Het maakt ons werk makkelijker, effectiever, waardevoller, duurzamer en vooral ook leuker. Voor jezelf en voor anderen.

Vraag je af: Hoe kan ik mezelf in de toekomst overbodig maken? Kan ik anderen betrekken bij wat ik doe? Wat kan ik delen? Dingen automatiseren, delegeren of schrappen? Mijn werkdruk nam af van 40 uur naar 10 uur per week.

En wat doe je met de overige 30 uur?

 Gelukkig is er altijd voldoende werk. Voor iedereen. Dus die projecten die al zo lang op je to do lijst staan? Daar kun je nu mee aan de slag.