Hij kijkt me aan en zegt: "Ik heb het nooit over netwerken. Ik spreek liever over high impact, meaningful connecten".

Ik wil lachen. Dan zie ik dat hij het meent. Hetzelfde moment ontstaat kortsluiting in mijn hoofd. Wat moet ik doen? Lachen is niet netjes. Ik knik ongemakkelijk een dubieuze 'ah, uh, oke..'. Dan zie ik in mijn ooghoek een bekende, steek mijn hand op, en roep heel hard "Hey!". Zo, gered. Einde gesprek.

Later in de auto twijfel ik aan mijn oplossing. De intentie van de man was goed. Dat is het belangrijkste. Mijn oordeel is niet interessant. Eigenlijk had ik willen vragen: "Wat bedoel je?". Want dat is het. Ik snap het gewoon niet.

Waarom gebruiken we al die ingewikkelde woorden?

Toen ik ambtenaar was, schreven we met moeilijke woorden. Zakelijk schrijven, heet dat. Het geeft je stuk body en het staat intelligent, leerde ik op het HBO. Schrijftaal zorgde als keerzijde ook voor dikke plannen met enorm veel nietszeggende, maar prachtig geformuleerde volzinnen. Die plannen werden gelukkig zelden gelezen, en eindigden vaak in de kast. Daardoor bleef de schade beperkt.

Nu schrijven we niet alleen met moeilijke woorden. We praten ook onverstaanbaar. En blenden overal Engels tussen. We zeggen dingen als 'onze purpose moet wel gealigned zijn'. Wat zoiets betekent als 'het is handig als we het eens zijn'. Of als ik uitleg wat ik doe, de reactie is 'ow, dus je doet eigenlijk Agile!'. En ik heel hard wil roepen 'Nee, experimenteren met gezond verstand en ontdekken wat wel en wat niet werkt, bestaat al heel lang..'

Het probleem: Al die rare (vaak Engelse) termen, ingewikkelde woorden, en hippe uitspraken maken alles wat al complex is, nog complexer. Misschien is het nuttig het soms in hei-sessies enorm met elkaar eens te zijn. Maar we kunnen al die ingewikkeld gemaakte ideeën en strategieën vervolgens aan niemand uitleggen.

Niet begrijpelijk. En het is vast ook belangrijk af en toe met high impact meaningful te connecten. We kunnen het alleen letterlijk niet vertalen naar waar behoefte aan is: Eenvoud en actie.

Waarom gebruiken we geen simpele woorden?

Tijdens mijn tripjes heb ik geleerd dat sociale vaardigheden de sleutel zijn in een digitale wereld. En eenvoud is de sleutel in een complexe wereld. Taal en woorden zijn daarbij belangrijk. Het verbindt — als je in een vreemd land ineens iemand Nederlands hoort praten. Of het creëert afstand — als je niet kunt uitleggen wat je bedoelt.

Als je gedwongen wordt in een andere taal te communiceren, houd je het vanzelf simpel. Dat werkt het beste als je iets gedaan wilt krijgen. Daarom snap ik het gewoon niet, al dat gepraat zonder dat echt iets gezegd wordt. Misschien ben ik de enige die het opvalt, zich verbaast, en langzaam een allergie ontwikkelt voor deze Engelse termen gekte. Daarom heb ik ook geen oordeel, maar een vraag:

Waarom houden we het niet simpel?