“Veranderen? Over vier jaar mag ik met pensioen. Het zal mijn tijd wel duren”

Zegt de op het oog uitgebluste man midden in een overleg.

Los van dat ik niet geloof dat mijn generatie nog echt met pensioen gaat (of kan/mag), zijn de interessantere vragen: Wat maakt met pensioen gaan zo’n walhalla? En stel dat het zo is, waarom wachten tot we ‘oud’ zijn en fysiek nog net fit genoeg voor een ochtend biljarten? Als we het überhaupt halen..

Een experiment
In het bovenstaande moment, nu ongeveer drie jaar geleden, viel ik stil. Later heeft zijn antwoord veel vragen bij me opgeroepen. Eigenlijk zegt de uitgebluste man drie dingen: 

1) Wat ik nu doe vind ik niet leuk.
2) Dat vind ik al langer.
3. Maar over vier jaar wordt het top.

Het klinkt als een risico: gisteren en vandaag stomme dingen doen, maar dat voor jezelf goedpraten met de aanname dat morgen wél leuk wordt...

Het draait uiteraard allemaal om de vraag: Hoe is het om met pensioen te zijn? Vandaar mijn experiment vorige week donderdag: Ik ben pas 26, maar besloot een dag met pensioen te gaan.

"Wat ga je dan doen?”
Dat blijkt - in de praktijk - een behoorlijk lastige vraag. Mijn dag begon met een uurtje later opstaan dan ‘normaal'. Ontbijt maken. Scrambled eggs (zoals elke ochtend). Kopje koffie, muziekje aan, boek erbij. Na het douchen, aankleden en haar in de lak doen, heb ik gelachen met vrienden in een koffietentje.

Tijdens de lunch en het bepalen van het middagprogramma, was de conclusie van het experiment eigenlijk wel duidelijk:

Als je pensioen ziet als een kwestie van alles of niets, doe je jezelf te kort.

Wat ik hier mee bedoel, is het volgende. Voor de meeste dingen die ik gedaan heb en wilde gaan doen, is pensioen helemaal niet nodig. De voorwaarde is alleen, dat ik het mezelf gun. Op een doordeweekse dag. Ontspannen, lezen, koffie drinken, iets leuks doen, sporten en lachen. Zonder schuldgevoel.

Ook doe ik nu iets waar ik wél blij van word. Ontspannen prima, maar ik vind het fijn dat ik morgen weer aan de slag mag en mijn voldoening kan halen uit het helpen van anderen.

"We hebben geleerd op zondagavond onze e-mails te beantwoorden. Het wordt tijd dat we leren op maandagmiddag naar de film te gaan" - Ricardo Semler

Wacht niet, gun het jezelf, begin morgen
De conclusie, voor mij, is dat het goed is ongeacht je leeftijd jezelf af en toe een dag te gunnen waarop je doet wat je zelf wilt, samen met wie je dat wilt. Zonder schuldgevoel.

Want als je jezelf de - best een beetje treurige - smoes 'Over vier jaar wordt het top’ voorhoudt, is dat een groot risico. En de kans dat je over vier jaar iets drastisch anders gaat doen nu is, laten we eerlijk zijn, vrij minimaal.

Ik bedoel trouwens niet 'lang leve de lol en kijk maar hoe het allemaal loopt'. Het is goed te genieten van nu en op een gezonde manier te denken over en te zorgen voor later.

Al schrijvende merk ik nu op dat de uitgebluste man pas volgend jaar met pensioen mag. Een jaar later dan ik. Stiekem hoop ik ergens dat hij dit leest: "Wacht niet, gun het jezelf, begin morgen."

Leuke blog? Delen wordt ontzettend gewaardeerd.