Elke zondagochtend sta ik om tien over acht op de parkeerplaats van het plaatselijke pannenkoekenhuis. 

Daar verzamelen ik en mijn hardloopvrienden. Zomer, winter, herfst en lente. Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding. Een groep mannen (en een dame) die lange tijd een ding gemeen hadden—de zondagochtend—maar langzaam vrienden zijn geworden. 

We hebben een app-groep. Eigenlijk vooral voor de plaatjes. Want deelname is vrijwillig, en je hoeft niet te laten weten of je komt. Om kwart over acht lopen we richting de duinen. Op niemand wordt gewacht. En zoals elke zichzelf respecterende groep, hebben we een geuzennaam: The Kenians.

We hebben ook rituelen. Een daarvan is dat we na het hardlopen altijd afsluiten met koffie en jägermeister. Voordat je protesteert: daar zitten 56 kruiden in. Tijdens een van onze koffieborrels ontstond het idee een gezamenlijk doel te stellen.

Doelen en Bergen

Op internet staan 2.186.412 blogs over het stellen van doelen. Minimaal de helft gebruikt als metafoor een berg. In die blogs gaat het altijd om de klim, en niet alleen om het bereiken van de top. Het afzien, de worsteling, de strijd. Het bloed, het zweet, en de tranen. Het vooruitzicht van het bereiken van je doel rechtvaardigt alles. Want uiteindelijk kom je hijgend en steunend boven. Waar je trots terugkijkt op de afgelegde weg, en met opgeheven hoofd geniet van het welverdiende uitzicht.

Maar berg-metaforen zijn figuurlijk. Onze Witte Keniaan aan de koffietafel bedoelde het letterlijk. Hij doelde op een echte berg. Hij had op internet een filmpje van een hardloopwedstrijd gezien. Man vs Mountain. Een trailrun van 38 kilometer in Wales. Het leek ons—geïnspireerd door de kruiden—een goede idee.

Meters maken

Voor elk uitdagend doel dat je stelt, moet je meters maken. Of dat nu is als spreker op een podium, voor het schrijven van een boek, het behalen van een promotie, of voor het rennen van 38 kilometer.

Ik ben een 'Crossfitter'. Misschien heb je wel eens een documentaire op Netflix gezien. Crossfit is ‘de sport van fitness’. Een grote variatie tussen gewichtheffen, gymnastische oefeningen en conditietraining.

Trainen voor 38 kilometer hardlopen is minder afwisselend. Ik ben jaloers op anderen die iets monotooms kunnen doen en daarbij vanzelf ‘in de flow’ komen. Gelukkig is Crossfit de perfecte basis voor dit soort niet alledaagse fysieke uitdagingen.

Ook was ik deze zomer in Costa Rica en Colombia. Gelukkig hebben ze daar bergen. En aangezien het leven een groot trainingskamp is, kon ik mooi wat loopjes op hoogte doen. Met Crossfit als fundament, en een aantal 20+ kilometer tochten in de benen, vond ik mezelf klaar voor Wales.

De Kenianen vs Mountain

Lang verhaal, kort: Het was episch. 38 kilometer lang keek ik mijn ogen uit. Het landschap was adembenemend mooi. En de sfeer onder de deelnemers en vrijwilligers was super ontspannen. Kijk maar naar het filmpje dat Jordi Snelders (die jongen die je ziet rennen) maakte:

Natuurlijk was het wel een dingetje. De meters omhoog, maar even goed de meters omlaag, vergden iets van onze gewrichten en ons doorzettingsvermogen. Maar ik heb me geen enkel moment afgevraagd waar ik in hemelsnaam aan was begonnen. Hoe kan dit? Omdat ik altijd wel met iemand uit onze groep liep.

De quote in het liedje ‘Wear Sunscreen’ is: “The race is long, and in the end, it’s only with yourself.”

Hoewel het leuk klinkt, is dat precies waar het me in dit experiment niet om ging. Ik wilde het in mijn hoofd anders benaderen. En in plaats van enkel te focussen op mijn individuele resultaat, als groep een onvergetelijke herinnering maken.

Het maakte het moment dat we met acht van de 10 Witte Kenianen over de finish kwamen, des te specialer. En konden we het luid zingende en applaudisserende ontvangstcommittee zijn van de andere twee.

Je bent het gemiddelde van de 5 mensen met wie je de meeste tijd doorbrengt

Dus hoewel aan dit experiment geen buitenlands bedrijf was gekoppeld, en ik niets deed in ruil voor eten onderdak, leerde het (me) een waardevolle les, namelijk hoe belangrijk de mensen zijn in je directe omgeving.

Jim Rohn, een Amerikaanse motivatiebaas, zei ooit:

Je bent het gemiddelde van 5 mensen met wie je de meeste tijd doorbrengt.

Een van mijn medelopers benadrukt daarom altijd: "Kies die mensen zorgvuldig." Ook al klinkt dat logisch, de praktijk is vaak anders. Het loont je af en toe af te vragen hoeveel tijd je doorbrengt met mensen die meer energie kosten dan ze opleveren. En hoe je dit kunt ombuigen naar meer contact met anderen die juist meer energie opleveren dan ze kosten.

Want nu komt het:

De race is lang, en uiteindelijk doe je het allemaal samen.

Ps; de organisatie schijnt nog 2 van dit soort tochten te hebben. Als motivatie kreeg je 1/3e van een medaille. Doe je de andere 2 ook, is je medaille compleet. Voor deze zekerheid, heb ik die medaille in Wales achtergelaten. Het is tijd om weer een ander doel te stellen. Nieuwsgierig welke dat is? Meld je hier onder aan.