“Wat zit jij nou te kijken?” Bijt de dame me toe.
Geschrokken zeg ik: “Ik kijk naar uw flesje rosé.”
“Heb je daar problemen mee?” vervolgt ze.
“Nee hoor, zeker niet. Het viel me gewoon op.” Probeer ik verontschuldigend.
Vlak voordat ze zich omdraait zegt ze: “Nou dan!”

Mijn moment van verwarring duurt slechts twee seconden. Dan vraagt de cassiere om mijn aandacht. Ik schuif het dienblad met een tomatensoep, een broodje zalm en een flesje jus d’orange in haar richting. En reken 8 euro 77 af. Het is donderdag. Vier over half 12. Lunch bij Ikea.

Ikea II

De vrouw achter de servicedesk roept vrolijk: “Nummer 66?”

Ik zit op een bank bij de afhaalhoek van Ikea. En wacht op mijn bestelling. Om mij heen staart iedereen op een telefoon.

“Nummer 66?” probeert ze nogmaals.

Een man naast me op de bank zucht diep. Zijn iPhone heeft vermoedelijk geen klok. Want hij kijkt tussendoor steeds onrustig op zijn horloge.

“Niemand 66?” vraagt de baliemedewerkster in wat klinkt als een laatste poging.

Dan rolt de man naast me met zijn ogen. En terwijl hij overeind komt, mompelt hij: “He he, eindelijk!”