Bonusweek

In haar artikel All Hail Dead Week, the Best Week of the Year geeft Helena Fitzgerald woorden aan iets wat ik eerder niet zo kon duiden.

“Tussen het einde van het jaar en het begin van het nieuwe bevindt zich een vreemd stukje ongedefinieerde tijd.”

Dit stukje niemandsland noemt ze ‘Dead Week’.

Het is “de blanco ruimte tussen Kerst en Oud en Nieuw waar tijd zijn betekenis verliest. En voor velen van ons, is dit het enige moment van het jaar, dat het mogelijk is, en zelfs wordt aangemoedigd, om niets te doen.”

De wereld staat niet stil, maar lijkt wel te vertragen. Fitzgerald noemt het “een soort van collectieve pauze”.

Mij lukte het alleen nooit om niets te doen. Ook al heb ik nooit geweten wat ik wel met deze tijd moest. Tot nu. Want de kunst zit hem in het hebben van geen (of minder) verwachtingen van deze week. Deze week verwacht namelijk ook niet zo veel van jou. 

Want “wat we af hoopte te maken is nu af of het gaat niet meer gebeuren, en al onze successen en fouten van het afgelopen jaar staan al vast. Het is te laat. Dead Week is de luxe opluchting van opgeven.”

Oftewel, voor Dead Week geldt: Alles is winst.

Daarom één kleine aanpassing van mijn kant. Ik noem het geen Dead Week, maar Bonusweek.

Ook al kijk je de hele week uit het raam.